Οι καθρέφτες...

Οι καθρέφτες δεν έχουν ποτέ νόημα... Όλα ανάποδα τα δείχνουν...
Το αριστερά δεξιά, το όμορφο άσκημο, το άσκημο όμορφο...
Πίσω από τον καθρέφτη, εκεί που τα δάχτυλα δεν φτάνουν, η αληθινή εικόνα του εαυτού μας.
Και το τζάμι με το είδωλο, φύλακας είναι της αλήθειας, να μην αφήσει κανέναν να μπει.
Την επόμενη φορά, να κοιτάξεις στην ματιά αγαπημένου... που σ΄αγαπά...στα μάτια ενός συντρόφου, του παιδιού την ώρα που σε αγκαλιάζει, στο φως που λάμπει για σένα στα μάτια
ενός φίλου... Και την πύλη την τρομερή, που ψεύδεται, κλειστή δε θα βρεις. Την εικόνα σου την αληθινή θα συναντήσεις, αυτήν, για την οποία αγάπη τόση, σου αξίζει !

Νικόλας Παπανικολόπουλος