Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Αφιέρωμα στον καθηγητή φιλοσοφίας Δημήτρη Λιαντίνη

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 - 1998) υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της αγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.

Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε σε Λιαντίνης για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας.
Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Από το 1973 μέχρι το 1975 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».

Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε ελληνικό σχολείο στο Ludwigshafen. Εκτός του Πανεπιστημίου δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και σε διάφορα ΠΕΚ.

Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια θεολογίας Νικολίτσα Γεωργοπούλου. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη.


Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Pedro Luis Raota










Pedro Luis Raota

Οι φωτογραφίες του με τόνους από φωτεινές πηγές σε σκοτεινό φόντο,έχουν καταστεί σχεδόν σήμα κατατεθέν του Αργεντίνου Pedro Luis Raota.
Ο Pedro Luis Raota γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1934 στην επαρχία του Ελ Τσάκο, απο
γονείς αγρότες. Ενώ ήταν ακόμα πολύ νέος άφησε τη γενέτειρά του για να ανακαλύψει τον κόσμο. Μετακόμισε στη Σάντα Φε της Veracruz που ήταν η πρώτη στάση στο μακρύ ταξίδι του.
Σε αυτό το χώρο γίνεται η πρώτη επαφή με την φωτογραφία και αποφασίζει να πουλήσει το ποδήλατό του για να αγοράσει μια φωτογραφική μηχανή.
Ετσι αρχίζει να φωτογραφίζει για τα έξοδά του προς το ζην με φωτογραφίες διαβατηρίου.
Δεύτερη στάση του είναι η πόλη του Villaguay, Entre Rios, όπου έκανε ένα φωτογραφικό στούντιο και να άρχισε να εργάζεται εντατικά. Στην αρχή δεν κερδίζει πολλά, αλλά από την επιθυμία για πρόοδο δεν θα μπορούσε να σταματήσει.
Το 1966 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας που διοργάνωσε το
Ισπανόφωνο World.
Το 1967, την ίδια στιγμή που στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, λαμβάνει χώρα
μια έκθεση φωτογραφίας με τίτλο *Ασυνήθιστες φωτογραφίες*, μεταξύ 2500 συμμετεχόντων
απο όλο τον κόσμο κερδίζει το δεύτερο βραβείο.
Από το 1968 αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται τα βραβεία και τα τρόπαια αλλά πραγματικά σημαντικό γεγονός της χρονιάς είναι όταν τα έργα του περιλαμβάνονται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και στο Μουσείο του Τέξας Lonwieu.
Παρά την ξαφνικό θάνατό του στις 4 Μαρτίου 1986 εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους δέκα καλύτερους φωτογράφους του κόσμου.
Ο Raota είναι, πάνω απ' όλα ένας ευαίσθητος άνθρωπος που ξέρει να δημιουργεί εικόνες γεμάτες πάθος χαρά και τρυφερότητα, ή να ξεχειλίζουν καταστροφικότητα και να σφυρηλατεί μια φωτογραφική γλώσσα μιάς απείρου εννοιολογικής σαφήνειας.
Η τέχνη του αποπνέει το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του δημιουργού του:
Βαθιά και απέραντη ανθρωπιά που βοηθά να σώσει τις κοινές εμπειρίες για όλα τα ανθρώπινα όντα... Μέσα από το φακό... Μέσα από την ψυχή.