Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Dead Man's Bones - Werewolf Heart


Oleg Videnin

Ο Oleg Videnin γεννήθηκε το 1963. Αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Μπριάνσκ σαν μηχανικός της δασοκομίας, στη συνέχεια, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και σε έναν τοπικό κανάλι τηλεόρασης.
Άρχισε να φωτογραφίζει από το δημοτικό σχολείο με μια φωτογραφική μηχανή που του έδωσαν γονείς του, κάνοντας τις εμφανίσεις και τις εκτυπώσεις ο ίδιος.Ποτέ δεν είχε επίσημη εκπαίδευση.
Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από το παραδοσιακά ασπρόμαυρο, με επίκεντρο το πορτρέτο.Κοιτάζει κατ’ ευθείαν στα μάτια τους Ρώσους συμπατριώτες του προσδίδοντας μια μακρινή λάμψη από την Ρωσία του 18ου αιώνα σε πολλές φωτογραφίες του, που θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα χαρακτήρες του Τολστόι, του Πούσκιν ή του Ντοστογιέφσκι.
Όμως, οι εικόνες του Oleg Videnin λένε μικρές ιστορίες και της σημερινής Ρωσίας.
Μερικές είναι εντυπωσιακά ειλικρινείς, άλλες γεμάτες διακριτικούς υπαινιγμούς.
Η παλιά λαική και η αστική τάξη μεταξύ των νέων και των ηλικιωμένων είναι το επίκεντρο της φωτογράφησης του στις πλατείες. Αγγίζει επίσης το θέμα της ζωής στην ύπαιθρο.
Τα παιδιά και τους εφήβους σε αρμονία με το περιβάλλον τους, τις φιλίες που μπορεί να διαρκέσουν για πάντα, ή τα φλερτ του καλοκαιριού.
Σήμερα φωτογραφίζει κατά κύριο λόγο στη γενέτειρά την πόλη Μπριάνσκ ή τη γύρω περιοχή, όπου ζει και εργάζεται.
Εργάζεται με μια Rolleiflex και κάνει 16χ16 ασπρόμαυρο και εκτυπώσεις σε σκοτεινό θάλαμο στο σπίτι του.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Ο φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας

Ο τελευταίος από μια γενιά φωτογράφων οι οποίοι διαμόρφωσαν και καθόρισαν τη φωτογραφία της μεταπολεμικής Ελλάδας


Γεννήθηκα σ’ ένα κακοτράχαλο ηπειρώτικο χωριό που λες πως και το ίδιο γεννήθηκε για αγώνες πρώτα με την ίδια τη φύση, για να μπορέσει να επιβιώσει στην κακοτράχαλη γη που γεννήθηκε. Και ένα μεγάλο μαράζι ήταν ο ξενιτεμός. Ξενιτεύτηκα νωρίς κι εγώ για λόγους βιοπορισμού, μόλις τέλειωσα το Δημοτικό —το τέλειωσα και δεν το τέλειωσα. Ήμουν τότε έντεκα χρονών και δούλευα σ’ ένα γαλακτοπωλείο. Πριν πιάσω τη μηχανή, είχα γράψει λίγα πράγματα με το μολύβι σ’ ένα μπλοκάκι, τα βιώματά μου. Επειδή έγραφα και για το αφεντικό μου πράγματα όχι τόσο ευχάριστα, μου σκίσανε το μπλοκάκι και στενοχωρήθηκα πολύ γι’ αυτό, γιατί είχα γενικά όλα μου τα βιώματα, πως έφυγα από το χωριό μου, πως κατέβηκα σε μια πολιτεία όπου είδα φώτα που δεν τα έσβηνε η βροχή και ο αέρας, πως, τέλος πάντων, μπόρεσα να βοηθήσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Στο αφεντικό μου αυτό είχαν έρθει κάτι συγγενείς του από την Αμερική, ομογενείς, και θεώρησε υποχρέωσή του να τους ξεναγήσει σε διάφορα μέρη. Μια μέρα σκέφτηκαν να ανέβουν στην Πάρνηθα• είπανε, μάλιστα, να πάρουν και μιαν αναμνηστική φωτογραφία. Τότε ήταν τα κουτάκια αυτά τα Brownie της Kodak που στοίχιζαν πολύ φτηνά, ήταν εύκολα στη χρήση, γιατί είχαν aplanar φακό και δεν είχε απαιτήσεις για ειδικούς χειρισμούς. Κάποιος Θα έπρεπε όμως να κρατάει αυτό το κουτί για να φωτογραφηθούν αυτοί, και αγγάρεψαν έμένα. Όταν είδα εγώ

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Οι καθρέφτες...


Οι καθρέφτες δεν έχουν ποτέ νόημα... Όλα ανάποδα τα δείχνουν...
Το αριστερά δεξιά, το όμορφο άσκημο, το άσκημο όμορφο...
Πίσω από τον καθρέφτη, εκεί που τα δάχτυλα δεν φτάνουν, η αληθινή εικόνα του εαυτού μας.
Και το τζάμι με το είδωλο, φύλακας είναι της αλήθειας, να μην αφήσει κανέναν να μπει.
Την επόμενη φορά, να κοιτάξεις στην ματιά αγαπημένου... που σ΄αγαπά...στα μάτια ενός συντρόφου, του παιδιού την ώρα που σε αγκαλιάζει, στο φως που λάμπει για σένα στα μάτια
ενός φίλου... Και την πύλη την τρομερή, που ψεύδεται, κλειστή δε θα βρεις. Την εικόνα σου την αληθινή θα συναντήσεις, αυτήν, για την οποία αγάπη τόση, σου αξίζει !

Νικόλας Παπανικολόπουλος









Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Παραλία Αιγίου

Νυχτερινή βόλτα στις παλιές σταφιδαποθήκες της παραλίας
και τον κήπο με τους φοίνικες της χαρτοποιίας.





 





Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Annie Leibovitz


H Annie Leibovitz είναι μια Αμερικανίδα φωτογράφος πορτραίτων που γεννήθηκε το 1949 σε μια Εβραϊκή οικογένεια.
Αυτό που χαρακτηρίζει τη δουλειά της είναι η κοντινότητα και η συνεργασία μεταξύ φωτογράφου και φωτογραφιζόμενου.
Ασχολήθηκε γενικά με την τέχνη, σε διάφορες μορφές της, αλλά έμεινε στη φωτογραφία για την οποία δεν έκανε ποτέ επίσημη εκπαίδευση. Δούλεψε στο μουσικό περιοδικό Rolling Stone από το 1970-1983 φωτογραφίζοντας το ομώνυμο Rock συγκρότημα και βοήθησε πολύ στη διαμόρφωση αυτού του ιδιαίτερου και άμεσου στυλ του. Για το Rolling Stone ήταν και η διάσημη φωτογραφία του γυμνού John Lennon να κουλουριάζεται δίπλα στη Yoko Ono. Σύμφωνα με τον Lennon κατάφερε να "πιάσει" ακριβώς τη σχέση τους. 5 ώρες μετά δολοφονήθηκε.
Μετά το Rolling Stone, ήρθε το περιοδικό Vanity Fair, για το οποίο η Annie Leibovitz τράβηξε τη διάσημη φωτογραφία με τη γυμνή έγκυο Demi Moore. Αλλά μετά από μια μακρά δημιουργική πορεία και ατελείωτα εξώφυλλα, το 2007 έφτασε να φωτογραφίσει μέχρι και τη βασίλισσα Ελισσάβετ της Αγγλίας.

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ !


Νοιώθουμε αυθόρμητα τη ανάγκη να ευχαριστήσουμε μέσα από την ψυχή μας, όλους εσάς που τιμήσατε με την παρουσία σας την έκθεση μας **Τα Μοναχικά Βήματα**
Η χαρά μας δεν περιορίζεται μόνο στην παρουσία σας αλλά και στο ότι καταφέραμε να μοιραστούμε μαζί σας τις φωτογραφικές μας ανησυχίες και απόψεις πάνω στην έννοια του μεγαλείου της ψυχής που λέγεται μοναχικότητα.
Οι δικές σας στιγμές αυτοσυγκέντρωσης και περισυλλογής στα ταμπλό με τις φωτογραφίες μας, επιβεβαίωσαν την επιτυχία της έκθεσης και μας έδωσαν την δύναμη να συνεχίσουμε.
Ιδιαίτερα θέλουμε να ευχαριστήσουμε την κυρία Άντζελα Ρουμπάνη υπεύθυνη της στήλης *artnews* του περιοδικού *Φωτογράφος* και μέσω αυτής το περιοδικό,  για την ολοσέλιδη τιμή που μας έκανε δημοσιεύοντας την έκθεση μας ως την έκθεση του μήνα.
Τέλος θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που ασχολούνται με τα *πολιτιστικά* του τόπου μας, εκτός ελαχίστων μονάδων, για την ευγενική προσφορά της απουσίας τους.




Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Έκθεση Φωτογραφίας/Photo Exhibition


""Η γλώσσα μας έχει σοφά διακρίνει τις δύο πλευρές της «κατά μόνας» κατάστασης.
Έχει δημιουργήσει τη λέξη «μοναξιά» για να εκφράσει τον πόνο του να είσαι μόνος, και τη λέξη «μοναχικότητα» για να εκφράσει το μεγαλείο του να είσαι μόνος.""
Paul Johannes Tillich υπαρξιστής φιλόσοφος

Η έκθεση έχει θέμα
*Τα Μοναχικά Βήματα*
Διαπραγματεύεται την έννοια της μοναχικότητας σαν αναζήτηση, σαν απολαβή αλλά και σαν πραγματικότητα...
Οι Αιγιώτες ερασιτέχνες φωτογράφοι Βίκυ Τζουρά, Νίκος Ζησιμόπουλος και Τάκης Κουτσαντώνης, προσεγγίζουν
το θέμα μέσα από τα δικά τους μοναχικά βήματα και εκθέτουν 36 ασπρόμαυρες φωτογραφίες τους αποτυπώνοντας σκηνές επικεντρωμένες στα μοναχικά βήματα του καθενός μας...
Η έκθεση αρχίζει την Παρασκευή 05 Αυγούστου, και θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 20 Αυγούστου.
Σας περιμένουμε καθημερινά εκτός Δευτέρας στο *Αγρόκτημα Κρυσταλλένια* Χατζή Αιγίου.


Η παρουσία σας θα μας τιμήσει.