Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Μια βόλτα στη Βαρκελώνη (2)

Εικόνες της Βαρκελώνης και των ανθρώπων της από ένα πρόσφατο ταξίδι μου εκεί.

Περνά η μουσική



Γενέθλια έκπληξη στο δρόμο



Πλατείες για όλα τα γούστα







Πρωί πρωί για τη δουλειά....





....ή για πρωινή γυμναστική!

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Francesc Catalá-Roca

Με την ευκαιρία της Βαρκελώνης.


Francesc Catala Roca

Valls 1922 - Barcelona 1998. Catala-Roca is considered a master of catalonian documentary photography.
He started out at the studio of his father Pere Catala Pic. In 1947 he opens his own studio and specializes in industrial photography and illustration. He focuses on diverse subject matters like natural and urban landscapes, etnographic documentary or artist's portraits. For his work he receives the Ciutat de Barcelona award. In 1998 the Primavera Fotografica de Barcelona dedicates a hommage to the artist. His work is shown at many exhibits abroad as well, inclusive America and Asia. In May
2000 an extensive retrospective was presented at the Miro Foundation in Barcelona.


Valls 1922 - Βαρκελώνη 1998. Ο Catala-Roca θεωρείται κύριος της Καταλανικής ντοκουμενταρίστικης φωτογραφίας.Άρχισε στο στούντιο του πατέρα του. Το 1947 ανοίγει το στούντιό του και ειδικεύεται στη βιομηχανική φωτογραφία.
Εστιάζει σε διαφορετικά θέματα όπως τα φυσικά και αστικά τοπία, τα εθνογραφικά ντοκιμαντέρ ή πορτρέτα καλλιτεχνών. Για την εργασία του λαμβάνει το βραβείο Ciutat στη Βαρκελώνη. Το 1998 το Primavera Fotografica de Barcelona αφιερώνει
ένα αφιέρωμα στον καλλιτέχνη. Η εργασία του παρουσιάζεται σε πολλά εκθέματα στο εξωτερικό συμπεριλαμβανόμενων της Αμερικής και της Ασίας. Τον Μαΐου του 2000 μια εκτενής αναδρομική έκθεση με έργα του παρουσιάστηκε στο ίδρυμα Miro
στη Βαρκελώνη.




Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Μια βόλτα στη Βαρκελώνη (1)

Εικόνες της Βαρκελώνης και των ανθρώπων της από ένα πρόσφατο ταξίδι μου εκεί.

Σαν αξιοπρεπής τουρίστας ξεκινώ τη βόλτα μου από τη La Rampla, τον ποιό τουριστικό δρόμο της πόλης!!


















Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Doisneau Robert Γαλλία. 1912-1994

Ο Robert Doisneau γεννήθηκε στο Gentilly στο Val-De-Marne στη Γαλλία. Μελέτησε γκραβούρα στο Ecole Estienne στο Chantilly, αλλά βρήκε την κατάρτισή της απαρχαιωμένη και άχρηστη. Έμαθε τη φωτογραφία στο διαφημιστικό τμήμα μιας φαρμακευτικής εταιρίας.Πώλησε την πρώτη φωτογραφία του στη Excelsior εφημερίδα το 1932. Ήταν βοηθός φωτογραφικών μηχανών στο γλύπτη Andrei Vigneaux πριν να αναλάβει δουλειά ως βιομηχανικός και διαφημιστικός φωτογράφος στο εργοστάσιο της Renault το 1934. Ο Robert Doisneau εργάστηκε για την αντιπροσωπεία φωτογραφιών Rapho για αρκετούς μήνες έως ότου στρατεύτηκε το 1939. Αμέσως μετά από τον πόλεμο επέστρεψε σαν ελεύθερος φωτογράφος, άλλα και σε διεθνή περιοδικά. Ενάντια στις απόψεις του, ο Doisneau έκανε φωτογραφία υψηλής-κοινωνίας και μόδας για τη μόδα του Παρισιού από το 1948 ως το 1951. Εκτός από το ρεπορτάζ, έχει φωτογραφίσει πολλούς γάλλους καλλιτέχνες συμπεριλαμβανομένου Giacometti, Cocteau, Leger, Braque, και Πικάσο.Ο Robert Doisneau κέρδισε το Prix Kodak το 1947 και του απονεμήθηκε το Prix Niepce το 1956. Μια ταινία μικρού μήκους, LE Παρίσι de Robert Doisneau, έγινε το 1973.Ο Doisneau έχει αποτελέσει το αντικείμενο σημαντικών εκδηλώσεων στο Bibliotecque Nationale στο Παρίσι, το ίδρυμα τέχνης Σικάγου, George Eastman House στο Ρότσεστερ, τη Νέα Υόρκη, και τη στοά Witkin στην πόλη της Νέας Υόρκης. Ένα ντροπαλό και ταπεινό άτομο, ο Doisneau ζει στο προάστιο του Παρισιού Montrouge μέχρι την μέρα του θανάτου του το 1994.
Η παρακάτω φωτογραφία τραβήχτηκε τυχαία από το Γάλλο φωτογράφο Robert Doisneau και είναι ίσως από τις πιο αμφιλεγόμενες αλλά και πιο αναγνωρίσιμες φωτογραφίες στο κόσμο και έκανε διάσημο το δημιουργό της…











Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Τα Μοναχικά Βήματα Τάσος Λειβαδίτης


Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε;

Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ' τα χρόνια...

Αλήθεια τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ποιός θυμάται τι έγινε χτες, όλα θολά συγκεχυμένα...

Το πρωί περπατάω πάνω στα ερείπια δυό πολέμων για να πάω στην κουζίνα για καφέ.

Οι αλήτες κοιτάζουν τα τραίνα που φεύγουν και τα μάτια τους για μια στιγμή μένουν ορφανά και πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών, δεν είναι η βροχή αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε.

Οι μεθυσμένοι τρικλίζουν κάτω απ' το βάρος της απεραντοσύνης, έξω απ' τα ορφανοτροφεία, σωπαίνουν τα διωγμένα παραμύθια κι η γυναίκα στο παράθυρο τόσο θλιμμένη, που είναι έτοιμη να φύγει για τον ουρανό.

Όλα θολά συγκεχυμένα... Οι άλλοι φτιάχνουν απο μας ενα πρόσωπο για δική τους χρήση... ποιοί είμαστε; ... άγνωστο... και μόνο καμιά φορά μέσα στους εφιάλτες μας βρίσκουμε κάτι απ' τον αληθινό εαυτό μας.

Χέρια που γκρεμίστηκαν σε αδέξιες χειρονομίες, μενεξεδένια ευσπλαχνία του δειλινού που σκορπίζει λίγες βασιλικές δαντέλες στα γηροκομεία.

Το θεικό δικαίωμα των φτωχών πάνω στα υπάρχοντα των άλλων, τα μοναχικά βήματα του περαστικού που σου θυμίζουν όλη τη ζωή σου κι ο πατέρας μου πεθαμένος εδω και τόσα χρόνια έρχεται κάθε βράδι και με συμβουλεύει στον ύπνο μου... μα πατέρα του λέω, ξεχνάς ότι τώρα είμαστε συνομήλικοι;

Ω γεννιά μου χαμένη πήραμε μεγάλους δρόμους... μείναμε στη μέση... η ώρα του θανάτου μας είναι γραμμένη σ' όλα τα ρολόγια.

Φίλοι παιδικοί που είστε; με ποιούς θα συνεχίσω τώρα την περιπλάνησή μου στο άπειρο;

Οι μεγάλοι κάθονται στα καφενεία, οι γρύλοι τα βράδια προσπαθούν να συλλαβίσουν το ανείπωτο, η μητέρα άνοιγε τα γράμματα με τη φουρκέτα της...

Η ζωή μας είναι ένα μυστήριο που δεν μπορούμε να το μοιραστούμε... μιά θλίψη τ' απογεύματα σαν άρωμα απο παλιά βιβλία και κάθε φορά που προσπερνάμε ένα διαβάτη, είναι σαν να λέμε αντίο σ' όλη τη ζωή.

Θυμάσαι τις ερωτικές στιγμές μας Άννα; Το φύλο σου σαν ένα μισανοιγμένο όστρακο που τ' ακούμπισε εκεί μιά μακρυνή τρικυμία, τα στήθη σου δυό μικρά ηλιοτρόπια μες τ' αλησμόνητο πρωινό.

Οι επαναστάτες είναι ανήσυχοι για το μέλλον, οι εραστές για το παρελθόν, οι ποιητές έχουν επωμιστεί και τα δυό.

Κάποτε θα αυτοκτονήσω μ' έναν τρόπο συνταρακτικό, με χαμηλόφωνα λόγια απο παλιές συνομωτικές μέρες...

Α ζωή, μια χειραψία με το άπειρο πριν χαθείς για πάντα...

Τα παιδιά ξέρουν καλά ότι το αδύνατο είναι η πιο ωραία λύση... ενώ στο βάθος του δειλινού οι δυό οργανοπαίχτες με τ' ακορντεόν παίζανε τώρα για την τύχη και τα καπέλα τους επιπλέανε ναυαγισμένα στη μουσική...

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Trent Parke


Ο Trent Parke είναι ένας από τους καλύτερους φωτογράφους της νέας γενιάς του διάσημου πρακτορείου magnum.
Γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1971 και άρχισε να φωτογραφίζει στην ηλικία των 12 ετών με την pentax της μητέρας του, χρησιμοποιώντας το μπάνιο τους σαν σκοτεινό θάλαμο.
Έχει γράψει τρία φωτογραφικά βιβλία και το 2003 για την δουλειά του "Minutes to Midnight" κέρδισε το βραβείο Eugene Smith.

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Το Όνειρο

Μετά από επίμονη παρότρυνση του Τάκη ανεβάζω κάποια συναισθήματά μου και τα μοιράζομαι μαζί σας μ' αυτό το video.


Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Arnold Newman


Γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1918 στη Νέα Υόρκη και πέθανε στις 6 Ιουνίου 2006.
Μελέτησε την τέχνη στο πανεπιστήμιο του Μαϊάμι και κατόπιν εργάστηκε σε στούντιο φωτογραφίας ενός καταστήματος του Μαϊάμι.
Το 1946 άνοιξε το δικό του στούντιο του στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου ειδικεύτηκε στα πορτρέτα γνωστών ανθρώπων που συνδέθηκαν με την εργασία τους.
Το «περιβαλλοντικό πορτρέτο του» επηρέασε πολύ τη φωτογραφία πορτρέτου του 20ού αιώνα.
Στα πιό γνωστά πορτρέτα του περιλαμβάνονται ο Max Ernst, ο Alfred Stieglitz, η Georgia O' Keeffe, ο Igor Stravinsky, ο Pablo Picasso, και ο Jean Cocteau.