θυμάμαι...πιτσιρικάς τότε, τα πλοία που αγκυροβολούσαν στ' ανοιχτά, τις τεράστιες μαούνες που μετέφεραν την χαρτόμαζα, τον κόσμο που ζωντάνευε αυτή την περιοχή... Ποιός όμως θα μπορούσε να ξεχάσει τον ήχο της σειρήνας; Ακόμα αντηχεί στις αναμνήσεις μου η σειρήνα του εργοστασίου στην αλλαγή της βάρδιας... Το 1991 το εργοστάσιο έκλεισε οριστικά...και πήρε μαζί του ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας του Αιγίου. Θαθελα πολλά να γράψω σ' αυτό το post για το εργοστάσιο που κράτησε ζωντανό το Αίγιο αρκετές δεκαετίες... Για την αναλγησία και την αδιαφορία...την αδυναμία εκτίμησης και την επιδερμικότητα... για την βλαχιά και την απόλυτη άγνοια και άνοια... Σήμερα οι κτιριακές εγκαταστάσεις, αληθινό κόσμημα αρχιτεκτονικής, ανήκουν στον δήμο Αιγίου...άνευ σχολίων... Θαθελα πολλά να γράψω σ' αυτό το post, αλλά θα συμπληρώσω μόνο τον τίτλο του...
θυμάμαι...πιτσιρικάς τότε, τα πλοία που αγκυροβολούσαν στ' ανοιχτά, τις τεράστιες
ΑπάντησηΔιαγραφήμαούνες που μετέφεραν την χαρτόμαζα, τον κόσμο που ζωντάνευε αυτή την περιοχή...
Ποιός όμως θα μπορούσε να ξεχάσει τον ήχο της σειρήνας;
Ακόμα αντηχεί στις αναμνήσεις μου η σειρήνα του εργοστασίου στην αλλαγή της βάρδιας...
Το 1991 το εργοστάσιο έκλεισε οριστικά...και πήρε μαζί του ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της
σύγχρονης ιστορίας του Αιγίου.
Θαθελα πολλά να γράψω σ' αυτό το post για το εργοστάσιο που κράτησε ζωντανό το Αίγιο αρκετές δεκαετίες...
Για την αναλγησία και την αδιαφορία...την αδυναμία εκτίμησης και την επιδερμικότητα...
για την βλαχιά και την απόλυτη άγνοια και άνοια...
Σήμερα οι κτιριακές εγκαταστάσεις, αληθινό κόσμημα αρχιτεκτονικής, ανήκουν στον δήμο
Αιγίου...άνευ σχολίων...
Θαθελα πολλά να γράψω σ' αυτό το post, αλλά θα συμπληρώσω μόνο τον τίτλο του...
***Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε***